Wieczność (2)

Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów,

które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

[Ef 2,10]

Po śmierci spotykamy wszystkich, którzy nas poprzedzili na drodze do Królestwa Bożego. Co oznacza, że oni spotykają nas. Jeżeli tak, to i my spotkamy tych, którzy narodzili się po nas. Dlatego nikomu się nie chce wracać - w końcu wszyscy ci, których warto było zobaczyć, są już na miejscu.

Już tam jesteśmy, o ile tylko powinniśmy tam być. Przypomina to paradoks Schrödingera - znajdujemy się w pewnego rodzaju superpozycji. Dopiero śmierć zredukuje ten układ do jednego stanu i będziemy zbawieni ...lub nie.

Kościół nie publikuje list potępionych, tylko zbawionych. O tych ostatnich możemy powiedzieć na pewno, że tam już są.

Jeżeli tam jesteśmy to możemy zaglądać w naszą przeszłość, jak dziecko, które wsadza głowę do sadzawki, aby cieszyć się podwodnymi dziwami. Warto tak właśnie spoglądać na otaczającą rzeczywistość - z perspektywy wieczności.

Nie możemy naprawić przeszłości. Ci jednak, którzy zanurzeni są w wieczności Boga, mają przez Niego dostęp do całej historii. Za ich wstawiennictwem, nasza modlitwa może naprawić przeszłość.

Nie dowiemy się, czy tak się stało. Przeszłość, gdy zostanie zmieniona, będzie inna również dla nas. Nie będziemy wiedzieć, co się zdarzyło przedtem.

Komunia jest przeżyciem wieczności. To uobecnienie, a zatem uczestnicząc w niej, uczestniczymy we wszystkich komuniach we wszystkich czasach, także w Wieczerniku.

Wiara

...był tam już potok, przez który nie mogłem przejść, 

gdyż woda była za głęboka, była to woda do pływania, 

rzeka, przez którą nie można było przejść.

[Ez 47,5]

Szatan zawsze zadaje to samo pytanie:
Czy jesteś pewien?

On sam nie był pewien.

Czy jesteś pewna, że wszystko tutaj jest dla ciebie? Nie jesteś. A zatem jest to złe. I to Bóg jest za to zło odpowiedzialny.

Ponieważ jest aniołem wiedzy, ten brak pewności był dla niego złem. Zbyt wysoko uleciał na swoich skrzydłach, aby odważyć się na niewiedzę.

Są rzeczy, które zawsze będą poza naszym rozumieniem, nie tylko tu, na ziemi, ale i w przyszłości, tam, w niebiesiech. Nie zrozumiemy Boga. To jest niemożliwe. Jego intencje i zamiary są dla nas nie do odczytania. Nie możemy być pewni.
Ale możemy uwierzyć.

Powiada się, że wiara jest jak wchodzenie na bardzo wysoką drabinę. Kiedy jesteś już u szczytu, słyszysz z dołu: Skocz, a Ja cię złapię.
Ten, kto skoczy, jest człowiekiem wierzącym.

.